پدر

وقت لرزیدن دستات

وقت لنگیدن پات

موقع خنده و اخم با چروک رو گونه‌هات

و صدای خس‌خس خشک صدات

چین‌هایی که می‌کنه پنهون صفای تو چشات

منم و حس غریب و ساده‌ای

عطش و سکوت بی‌اراده‌ای

منم و وجود رنجور دلی

تویی و غبار بوم کاهگلی

منم و یه روح خسته از هبوط

تویی و چوب‌بست و امکان سقوط

منم و یه عالمه حسرت و درد

تویی و بنایی تو هوای سرد

من و ناباوری نابودی آرزوها

تویی و پی‌ریزی و ساخت و ساز ساختمونا

تو و پیوند با بیل و سیمان و کلنگ

من و یک حس تهی تو دلِ تنگ

و پرم از غم شونه‌های پررنج تو و

پینه‌های حک شده روی کف دست‌های تو

میشه پایان دلواپسیم باشه

خوشیِ تو، توی فرداها می‌شه؟!

و تو لحظه‌های غربت نگات منم

مرگ غم‌های تو رو داشته باشم

17 شهریور 82